Amour, 2012 yılında gösterime giren ve Michael Haneke tarafından yönetilen bir drama filmidir. Film, Paris’te yaşayan yaşlı bir çiftin hayatını merkezine alıyor ve aşkın yaşlılıkta nasıl derinleşeceğini gözler önüne seriyor. Anne ve Georges isimli çiftin, Georges'un hastalığı ile baş etme çabası, filmin dramatik yapısını oluşturuyor. İzleyiciler, yaşlanmanın getirdiği zorlukları ve birbirlerine duydukları derin sevgiyi, son derece gerçekçi ve etkileyici bir biçimde deneyimliyorlar. Haneke'nin ustalığıyla, film adeta bir duygusal yolculuk sunuyorken, izleyicilerin kalbinde derin izler bırakan sahneler içeriyor.
Amour filminde göz dolduran performanslar sergileyen François Cluzet (Georges) ve Emmanuelle Riva (Anne), izleyicilere derin duygular yaşatır. François Cluzet, aktörlük kariyerinde birçok farklı rol üstlenmiş ve özellikle oyunculuk yeteneğiyle tanınmıştır. Emmanuelle Riva ise dünyanın dört bir yanında saygı gören bir oyuncudur ve bu filmdeki performansı ile birçok ödüle aday gösterilmiştir. Her iki oyuncunun da, filmdeki karakterlerle kurduğu kimya, izleyicinin filme olan bağlılığını arttırmış ve filmi daha unutulmaz kılmıştır.
Amour, sevginin gücü ve yaşamın zorlukları konularını derinlemesine ele alır. Film, yaşlanma ve hayatın son evresi üzerindeki etkileri sorgularken, aşkın ne denli güçlü olabileceğini gösterir. Anne ve Georges'un ilişkisi, her şeyin sona erdiği bir zamanda bile sevginin var olabileceğini kanıtlar. Yapım, aynı zamanda insanların birbirlerine olan bağlılıklarını, yaşamlarını nasıl geçirdiklerini ve bu süreçte keşfedilen duygusal derinlikleri de ele alır. Amour, kayıp korkusunu, yalnızlığı ve başkalarının acılarına duyulan empatiyi bize hatırlatırken, izleyiciye gerçek anlamda bir insanlık dersi sunar.
Amour, minimal bir görsellik ile bambaşka bir atmosfer yaratırken, uzun çekim planları ve yakın çekimler kullanarak karakterlerin duygusal derinliklerini yansıtır. Film, sade müzik ve doğal aydınlatma kullanımı ile izleyicinin sahneleri daha içten hissetmesini sağlar. Michael Haneke'nin özgün sinematografik yaklaşımı, her sahnede hikayenin acısını ve güzelliğini hissettirir.